Би уг нь их муухай зан гаргасан. Өөрийн асуудлаасаа болоод бусдыгаа зүгээр л орхичихсон, асуудлаасаа зугтсан. Манай хэд дуун дээрээ алдсан гэсэн. Тэгээд буцаад очиход хүмүүсийн харц ирсэнд баярласан, ойлгосон харц байсан. Би их баярласан. Би өөрийнхөө дотор байгаа асуудлаа нуулгүй ярьсан. Хариуд нь нэг тийм гоё мэдрэмж төрсөн, хамт давж байгаа юм шиг. Буцаад үйл ажиллагаанууддаа идэвхтэй болсон, дотроос гоё санаа, хүсэл төрж эхэлсэн.
Тэгээд номлол бүр тэрэнтэй холбоотой хичээл байсан. Угаасаа лэвгүй санагддаг юм байна. Одоо бас баахан юм асуух болов уу? ... дуудаж уулзах болов уу?юу ч болоогүй юм шиг очихоор яах бол? яг ийм асуулт төрдөг юм байна. харин хичээл дээр ийм үед яах вэ талаар гарсан. Тэгээд нээрээ л тийм байна гэж бодохын хамт тийм байдалд орсон хүмүүс сонсоосой гэж хүссэн. 所以我建議他聽到周日的課，其實我害怕他不理，但他同意了。他説了聼到了。我真的很高新。當然我爲了他禱告了，神聽到了我的祈禱，感謝主。其實我不知道現在他感覺什麽，擔心什麽，想要做什麽；我都不知道。但神知道。我最近很想他。
Аа бас нэг сайхан мэдээтэй. Мууртай болсон. Муурыг маань бас хамт амьдарч байгаа хүмүүс их хайрладаг, ялангуяа сүүлд орж ирсэн шинэ охин. Дургүй байвал яана аа, муураа явуул гэхвий гэж айж байлаа.
Нээрээ одоо жоохон идэвхтэй амьдармаар байна аа, дасгал хөдөлгөөн хийгээд биедээ арчаатай байя .